مثل مردمان خطا نشود

که دویی نیست کان سه تا نشود

با من این حبس گاه راکار است

حبس این بنده سومین بار است

بارهای دگر بدون درنگ

می گذشتم ز ره به محبس تنگ

چون رسیدم ز ره ولیک این بار

برد فخرائیم به شعبهٔ چار

چون نشستم درآن کریچهٔ سرد

کمر من گرفت از نو درد

دیرگاهی نشستم آنجا من

کس نفرمود صحبتی با من

از پس یک دو ساعت ، آمد پیش

فربهی سبز رنگ وکافرکیش

صورتی گرد و چهره ای مغرور

دست و پایی ز ذوق و صنعت دور

لیک درکار خویش زبر و زرنگ

به فسون روبه و به کبرپلنگ

داد دست و نشست و خامه کشید

جا ونام و نشان من پرسید

پس بزد بانگ و آمد از بیرون

یکی از آن سه مرد راهنمون

اول رنج و زحمت است اینجا

فتح باب مشقت است اینجا

بنده با آن عوان روانه شدیم

یک دوساعت به یک دو خانه شدیم

شرح آن دخمه ها از اسرار است

فکرکاهست و خاطرآزار است

در یکی زان دوکلبهٔ احزان

مردمی دیدم از الم لرزان

حاج سیاح قمی پرخور

بود آن جای بسته برآخور

شکم گنده پیش آورده

گنده بویی به ریش آورده

گشته چرک و سیاه مولویش

بر زبان بود مدح پهلویش

شعر می خواند و پف پف می کرد

بر سر و ریش خلق تف می کرد

مدح می خواند شاه ایران را

حامی فرقهٔ فقیران را

تا مگر زودتر رها گردد

باز مبل اطاق ها گردد

سر و ریشی صفا دهد از نو

شکم گنده را دهد به جلو

بنشیند به مجلس اعیان

بدهد حکم چایی و قلیان

نیزه را محرمانه بند کند

چند غازی مگر بلند کند

گرچه در شهر ری سرایی نیست

محضری ، منظری ، لقایی نیست

محفل و مجلسی اگر باقی است

هست در این محل و الا نیست

قصرها را ببست دولت در

تا که شد باز باب « قصر قجر»

ساعتی هم دریچه گذشت

تا همه چیز ثبت دفتر گشت